Met de trein van Bandung naar Banjar...

Het was vroeg dag. De wekker stond om 06.30, maar dat hebben we niet gehaald! Om 6.00 waren we al klaar wakker. Gedoucht hadden we gisteravond al, dus alleen wassen, kleren aan, de rugzak dicht en naar beneden voor het ontbijt. Echter, iets voor half zeven werd er op de deur geklopt. De jongen van de receptie kwam vertellen dat de taxi die ons naar het station zou brengen, stond te wachten. Naar onze mening ruim een uur te vroeg! Dus wij toch maar naar beneden, de sleutel ingeleverd en een ontbijt/lunchpakket in ontvangst genomen. Dat was dus een domper op de feestvreugde. Geen ontbijt! Gisteren ook al niks van Bandung gezien en nu ook nog eens zonder lekker ontbijt op pad! En Rachman was in geen velden of wegen te bekennen. Maar... daar kwam hij aanrennen! Op de klok in de lobby kijkend was hij er van overtuigd dat er iets mis was gegaan. Enfin, toch maar naar de taxi, die ons naar de trein zou brengen. Onze kans om nog iets van Bandung mee te krijgen. 

Als je op het station aankomt, lijkt het of je op een vliegveld aankomt. Je moet een uur van te voren inchecken, daarna kun je nog koffie kopen en iets te eten en dan naar de trein, op zoek naar je plaatsen. Dus niet zomaar ergens gaan zitten, nee, je hebt tickets uitgegeven met een stoelnummer!

Op het station nog een capucinno en een broodje gekocht. De lunchbox met 4 sneeën droog brood en een likje jam en pindakaas ging het niet worden. Maar om in een land met zoveel armoede eten weg te gooien, ja, dat is weer wat anders...

Heerlijk in de airco, prima stoelen, en Nederlandse buurmeisjes uit Uden. Gezellig mee gekletst. Rachman en Ludwig zaten achter ons. In de homestay hadden we gezien dat Rachman een leesbril had met 1 pootje. Hij heeft een leesbril nodig, dus had Trudy een reservebril laten proberen. Die deed het prima, dus heeft Trudy deze bril in de trein aan Rachman gegeven. Het is nu echt Professor Dokter Rachman! Onze "vakantieman, gezellig hè" viel al snel in slaap. Wij niet! Wij willen alles meekrijgen. Je kijkt je ogen dan ook uit. Het station van Bandung is heel mooi aangelegd, met gras en planten tussen de rails. Zodra je het station uitrijdt, wordt je weer direct met de armoede geconfronteerd. Kilometers rijstveld met op de achtergrond diverse vulkanen, afgewisseld door kleine stadjes en kampongs. Overal mensen druk in de sawa's met de rijst of zoete aardappels. Heel veel handarbeid en heel soms een machine (Japanse karbouw).

In de trein lopen stewardessen, die koffie, thee, broodjes en Indische maaltijden verkopen. Het is net of je in een vliegtuig zit. Die indruk wordt nog eens versterkt door het feit dat je allemaal in de rijrichting zit, dus niet zoals bij ons in Nederland, tegenover elkaar.

Na een aantal stops bij de wat grotere station komen we in Banjar aan. Hier staat Dajad al op ons te wachten met de bagage. De motor loopt al, dus de airco werkt. Het is heet in Banjar. Gelukkig een lage luchtvochtigheid, maar toch...

En zo gaan we op weg naar Pangandaran. Het verkeer is ongeveer hetzelfde als wat we tot nu toe gezien hebben, alleen iets minder druk, maar de wegen zijn ontzettend slecht. Daardoor doen we bijna 2 uur over een afstand van 45 kilometer! Vlak voor ons eindpunt hebben we heerlijk gegeten in een visrestaurant. Gebakken garnalen met een heerlijke saus en witte rijst. Daarna weer verder. En zo rijden we Pangandaran binnen. Iets toeristischer zo te zien. Mooiere winkeltjes. 

Ons hotel ziet er prima uit. We worden ontvangen met koffie, thee en een hapje. De rest van de dag is voor ons, dus besluiten we een eindje op het strand te gaan wandelen, dat om de hoek bij ons hotel ligt. Het begint echter te betrekken, dus we lopen niet te ver. Het is een zwart strand, resultaat van eeuwen vulkanische activiteit. Langs het hele strand vind je kraampjes, die eten en drinken verkopen. Verder ligt het strand vol met vissersbootjes, die ook gebruikt worden om toeristen rond te varen. We besluiten om een verse kokosnoot te verorberen. Heerlijk! Niet te zoet en lekker zacht vruchtvlees. Na betaald te hebben lopen we terug naar het hotel. Het begint te regenen, dus even schuilen. Het blijft warm, dus toen de regen ophield, zijn we terug geslenterd naar het hotel.  Daar zitten Rachman, Ludwig en Dajad in de lobby. We spreken af dat we om 19.30 samen gaan eten.

Het werd hetzelfde restaurantje waar Kelly en Geoff hebben gegeten. Tegenover de kapsalon! Sate kambing met witte rijst. Heeeerlijk!  Na een tweede portie toch maar gestopt! We moesten IDR 200.000 betalen. € 13,50! En daar heb je dan met vijf man voor gegeten en gedronken! Vervolgens terug naar het hotel en daar nog even samen wat gedronken. We gaan pas om 10.00 op pad morgenochtend dus we hebben nog even tijd.