De reis naar huis...

We hebben heerlijk geslapen. De laatste nacht in ons hemelbed. Na het douchen en ontbijten hebben we snel de koffers ingepakt en ingeleverd bij de hotelchef. We gaan nog een rondje maken over de markt voor de allerlaatste hebbedingetjes. In het zwembad liggen 2 Nederlandse jongens waar we nog even een praatje mee hebben gemaakt. Ook zij zijn voor een maand in Indonesië en zijn nu halverwege. Zij waren wel op de Ijen-krater geweest. We hebben hun verhaal aangehoord en kwamen tot de conclusie dat we er goed aan gedaan hebben deze trip te laten vervallen! Ze kwamen net van Gili T. en waren blij dat ze even konden bijkomen... Blijkbaar erg lopen feesten daar!

We lopen richting Monkey Forest en slaan daar linksaf. Je loopt dan in een boog terug naar de mainstreet met alle winkeltjes en de markt. Het is er niet druk en ook de marktkooplui zijn vandaag niet zo opdringerig. We krijgen echt de tijd even rond te kijken. We hebben nog een paar leuke dingetjes kunnen vinden, hebben nog wat gegeten en gedronken en zijn rustig teruggelopen naar ons hotel. We hebben de laatst gekochte spulletjes in de koffer gestopt en dus kunnen we wachten tot onze chauffeur ons opkomt halen. De eerste chef van het hotel hadden we al een paar dagen niet gezien. Hij kwam speciaal op zijn vrije dag naar ons toe om afscheid te nemen. Hij vroeg of we een verhaaltje op Tripadvisor willen zetten, indien we tevreden zijn natuurlijk! 

Onze chauffeur is erg vroeg en Trudy is even via WhatsApp met Kelly aan het bellen. Hij moet maar even wachten! 
De koffers en tassen gaan in de auto en we kunnen op pad. We nemen afscheid van ons hotel en rijden de straat uit. Onderweg hadden we nog een paar fotomomentjes. Maar uiteindelijk komen we na 1 1/2 uur rijden bij het vliegveld. Alsof je een hindoetempel binnenrijdt. Heel erg mooi. We stoppen bij de drop-off and go, pakken onze koffers, betalen de chauffeur en willen weglopen. We worden aangesproken door een kruier en besluiten dat hij ook wat mag verdienen. Hij brengt ons tot aan de incheckbalie. We hoeven dus niet zelf te zoeken. 

Het gaat er erg langzaam. Er zit 1 meisje en de rij wordt steeds langer. Ze blijft uiterst vriendelijk en achter ons staan een stel Italiaanse toeristen te morren. Wij hebben geen haast, wij zijn op tijd! 
Als we onze koffers hebben afgegeven, een reçuutje hebben gekregen en onze boardingpas, kunnen we weer een keer door de security en eindelijk even naar de WC. En dan... is er koffie!