Naar Monkey Forest...

We hebben heerlijk geslapen in ons hemelbed. Ik had zelfs moeite eruit te komen. Maar ja, het ontbijt was onderweg, want dat krijgen we op ons privé terras, dus toch maar even douchen! We besluiten vandaag naar het Monkey Forest ofwel Padangtegal Mandala Wisata Wanara Wana Sacred Monkey Forest Sanctuary te gaan. Volgens de chef van ons onderkomen een 15 minuten lopen. Op de kaart 800 meter... Na ons lekker ontbijtje trekken we de stoute schoenen aan of eigenlijk onze sandalen en gaan op pad. Het is inderdaad om de hoek. Het ligt er erg mooi. Het is een uitgestrekt tempelcomplex omzoomd door bomen. Midden door het gebied loopt een vrij brede rivier met een behoorlijk verval waardoor mooie watervallen ontstaan. Overal zie je mangrovebomen. Je loopt dus eigenlijk door een tropisch regenwoud.
We betalen de entree, lopen maar binnen en kopen vrijwel direct bananen voor de apen, die door de brutaalste gelijk bij Trudy uit de handen worden getrokken! De rest komt wel aanslenteren, maar heeft niet echt honger. Vaak laten ze halve bananen liggen. Verderop in het park eten ze beter... Het is er prachtig! Wat een natuur. De apen komen rustig naast je zitten, een enkele is zo brutaal dat ie bovenop je klimt. Als het te dol wordt, komt er een opzichter aan die ze rustig wegjaagt. Ze kennen die mannen precies, want vaak hoeven ze maar aan te komen lopen en de apen gaan er vandoor. Het is een erg leuke ervaring ze van zo dichtbij te zien. Ze zijn absoluut niet schuw en zelfs de moeders met baby's laten je dichtbij komen voor het maken van foto's.

Af en toe klinkt er een noodkreet en dan rent een groepje er vandoor. Er leven 6 families in Monkey Forest, bij elkaar ruim 670 apen. Zo af en toe maken ze wat ruzie met elkaar, maar over het algemeen gaan ze goed met elkaar om. Bijna bij het eind gaan we even onder een afdakje uit de zon zitten. Bij Trudy zit een hele brutale aap al op haar schouder. Binnen en mum van tijd heeft hij haar oorbellen ontdekt. Dus handen op je oren! De aap is het er niet mee eens! En daar komt nummer 2, waarschijnlijk om te helpen!

Een opzichter heeft mais in de zak en de apen weten dat. Hij maakt een gebaar van:"wil je dat de apen bij je komen zitten?" En als je daar positief op reageert, haalt ie een maïskorrel tevoorschijn en lokt ze daarmee naar je toe. Ze klimmen tegen je op en gaan rustig op je schouder zitten. Prachtig om mee te maken!
Als we alles gezien hebben, verlaten we de apen en gaan we op zoek naar de lunch. Als je het park uitloopt kom je in het kleine dorpje Pagangtegal, een deel van Ubud. Daar hebben we in een klein restaurantje gegeten.

Na onze lunch zijn we doorgesjouwd tot we op de mainroad van Ubud uitkwamen. Winkeltjes, winkeltjes, winkeltjes! Uiteindelijk kwamen we bij de markt uit. Hier hebben we na lang zoeken, wikken en wegen een Garuda gevonden voor bij onze Ganesha. 
De markt ging sluiten, dus lopen we terug naar onze villa om ons wat op te frissen.
Op aanraden van de chef van ons hotel gaan we op zoek naar Café Lotus. We lopen dus de straat weer uit en slaan rechts af. Na een paar honderd meter ligt het aan de linker kant. Het is er goed druk en in de verte is een dansvoorstelling te zien. We hebben geen reservering, dus dat wordt spannend! Maar, we hebben geluk en worden naar een tafeltje gebracht. We bestellen rijsttafel voor 2 personen. Zo staat het letterlijk in het menu! Het wordt steeds rumoeriger om ons heen. Duidelijk Australiërs rond de tafels om ons heen. Het schijnt om een pre-wedding te gaan. Uiteindelijk zijn ze klaar en vertrekken, de rust keert weer. Ondanks alles hebben we heerlijk gegeten en bestellen nog een toetje.
Niet alleen de lokatie is bijzonder, ook de prijzen kunnen er wat van. Omgerekend betalen we bijna hetzelfde als in Nederland! We besluiten ergens anders nog iets te gaan drinken. Daar hadden we gisteren al gegeten. Als we alles op hebben, lopen we terug naar onze villa. 
Aan het straatje richting hotel zit de hotelchef samen met een vriend wat te kletsen. Hij spreekt ons aan en uiteindelijk gaan we even bij ze zitten. We kletsen wat af! In een keer is het 24.00 en besluiten we het laatste stukje ook maar te lopen. Ook nu is het weer mooi geweest.