De olifanten van Taro...

Om 07.00 uur al weer wakker. Heb je wel een lekker lange dag! Om 08.30 komt het ontbijt. Ook komt er een chauffeur met ons overleggen wat we vandaag willen gaan doen. We willen graag naar de olifanten van Taro. En verder? Dat zien we dan wel! Eerst maar eens douchen en ontbijten.

Als we ons ontbijt ophebben komt onze chauffeur aanwandelen. Hij stelt zich voor, spreekt heel redelijk engels en vraagt wat we willen. Hij stelt uiteindelijk voor om na het olifantenpark een bezoek te brengen aan een sawa en vervolgens aan een hindoetempel met een heilige bron. We stemmen er mee in en willen eerst naar de olifanten. Dus naar de auto en op pad.

De tocht lijkt op het rijden met Dayat, alleen kunnen we nu met onze chauffeur kletsen. Na een 3 kwartier rijden zijn we er. Het is een uitzonderlijk mooi park. Heel mooi aangelegd, met zelfs een hotel van waaruit je op de olifanten kijkt. De entree is al de moeite waard. Veel wetenswaardigheden over olifanten en een groot aantal foto's van beroemdheden die het park hebben bezocht, o.a. Steve Irwin, Tony Blair, de Beckhams en Julia Roberts. We besluiten om alleen een wandeling door het park te maken. Een rit met z'n tweeën op de rug van een olifant kost IDR 1.000.000 p.p. (€65,-)! Wij voeren ze wel! Het is redelijk druk, maar alles is goed te zien en de verzorgers nemen ruim de tijd om te zorgen dat je met een olifant op de foto kan. Het enige minpunt is een soort circusact die ze door de olifanten in een arena laten opvoeren. Wij vinden het baden van de olifanten mooier! We maken onze foto's en wandelen nog wat rond. We besluiten ook nog even wat te drinken en een bezoekje aan het shopje te brengen. Daarna lopen we richting uitgang. Daar is nog een museum, waar we even doorheen gelopen zijn. Er staat een compleet skelet van een wollige mammoet afkomstig uit Wisconsin, USA. Wat een reusachtige dieren waren dat!

We stappen weer in de auto en rijden door tot we in een desa komen met sawa's. Hier stappen we uit en lopen naar de doorgang naar de sawa's. Een steile trap loopt naar beneden met uitzicht op de sawa's. Niet zo'n wijds uitzicht als op Java, maar toch de moeite waard. Wat opvalt is dat je voor alles moet betalen! De toegang tot de sawa, het maken van foto's enz. Wat een verschil met Java. De mensen zijn hier echt totaal anders, helemaal gericht op het leegplukken van toeristen. En geen vriendelijk gezicht, lachje of een reactie op een simpel "hallo".

We helpen een local van wat euromunten af. Hij kan er helemaal niets mee en is, nadat we de koers hebben laten zien op de telefoon, toch wel blij met z'n roepia's. We klimmen weer terug naar boven. Het is bloedheet dus doen we rustig aan. Uiteindelijk komen we terug bij de auto. We gaan weer verder. Onderweg komen we langs een aantal werkplaatsjes waar houtsnijwerk wordt gemaakt. We stoppen om wat foto's te maken, maar ook hier weer dezelfde gezichten. De mensen op Java waren trots als je een foto van ze maakte, hier vinden ze je alleen maar vervelend, lijkt het.

We komen bij de Templo Tirta Empul, een hindoetempel met heilige bron. Hier moeten we allebei een sarong aan. Die hebben we zelf bij ons, dus die hoeven we niet te lenen. Ook dit is weer een enorm complex, met als belangrijkste onderdeel de heilige bron. Eigenlijk een groot basin waar mensen kunnen baden door onder de waterstralen te gaan staan. Her en der zijn mensen aan het mediteren. We zien zelfs mensen met jerrycans lopen om water te pakken en mee te nemen. Verscheidene doorgangen zijn afgesloten en alleen toegankelijk voor mensen die willen bidden. Ook hier zien ze je liever gaan, dan komen! Ze kijken je bijna de tent uit! Toch besluiten we hier wat te eten. Dat was weer fantastisch, dus dat maakte het weer een beetje goed. Langzamerhand lopen we naar de uitgang. Daar wordt het weer even spitsroeden lopen langs de vele marktkraampjes, die je ook bij andere grote tempels op Java ziet. De verkopers zijn erg opdringerig, op het vervelende af. Wat wel opvalt is dat de prijzen beduidend lager zijn dan op de markt in Ubud! Je zou juist het tegenovergestelde verwachten.

Eindelijk terug bij de auto besluiten we terug te gaan naar het hotel. Tijdens de terugreis bespreken we met onze chauffeur de dag van morgen. We willen nog een dagje naar het strand. Hij stelt voor om naar Nusa Dua te gaan, maar we weten dat daar de prijzen helemaal de pan uit rijzen. We denken er nog even over na. Verder stelt hij voor om morgenochtend een traditionele dans te bekijken. Eigenlijk hebben we dat al gedaan, maar... we denken er over na.  
Terug bij het hotel geeft hij aan dat we per email of WhatsApp tot 22.00 uur kunnen aangeven wat we willen.

's Avonds besluiten we naar Tanah Lot te gaan en vandaar uit op zoek te gaan naar een strand. Maar eerst even dineren. Het is al 20.00 uur geweest, dus gaan we op zoek.

We komen bij Warung Gewang uit. Een restaurantje gespecialiseerd in vis. Trudy nam de vis, ik bami ayam pangang met extra saté ayam en sambal goreng bali. Lekker, lekker, lekker, al was de vis wat bewerkelijk om te eten.
Ons toetje eten we bij de lokale ijstent. Daarna slenteren we naar huis, na weer een enerverende dag.