Onze reis naar Malang...

We wilden vroeg vertrekken, dus hadden we de wekker vroeg staan. Om 06.30 zou die aflopen. Wederom waren we veel vroeger wakker, dus tijd genoeg voor douchen, aankleden, koffers inpakken, ontbijten en uitchecken. Dat verliep allemaal goed op het ontbijten na! De ontbijtzaal zat helemaal vol! Zelfs de buitenruimte, voor de rokers, was helemaal in gebruik. Dan maar niet ontbijten, dat doen we onderweg wel. 
Dayat was er weer helemaal klaar voor. Volgens hem zou de reis 3 uur duren, de ervaring leerde ons dat het er wel eens 5 konden worden. En zo reden we om 07.45 weg uit Surabaya.

Dat viel heel erg mee! Doordat we het eerste stuk alleen maar tolweg hebben gereden, schoot het lekker op. Alleen het laatste stuk ging langzamer door files en de kwaliteit van de weg. Door Maps Me, kiri (links) en kanan (rechts) loodsden we Dayat naar het hotel. In een keer gevonden! 
En zo stonden we om 10.15 midden in Malang bij hotel Aria Gajayana. We konden inchecken, maar de kamer was pas vanaf 14.00 beschikbaar, maar we konden onze bagage achterlaten en vast wat rond gaan kijken. Dayat stelde voor naar Toko Oen te gaan. Een heel goed plan! Toko Oen is sinds 1930 een begrip bij de Nederlandse Indonesiër of Indonesische Nederlander. Recht tegenover de Nederlandse kerk ligt het pand aan een drukke doorgaande weg. Binnen hingen foto's uit de 30er en 40er jaren, die een goed beeld gaven van hoe het toen was. Tempo doeloe!
We hebben daar kopie kopie gedronken en rissoles gegeten. Heerlijk! En nog wat zitten kletsen met 2 Nederlandse mannen die een tocht langs memorie lane maakten. Beide geboren in Indonesië en nu onder begeleiding van een gids op de fiets door de kampongs. 

Na de koffie hebben we buiten nog wat foto's gemaakt en zijn we vervolgens naar de vogeltjesmarkt gegaan. Niet alleen vogels, maar ook honden (puppy's), katten, konijnen, kippen, kalkoenen en vissen worden er verhandeld. Het zag er nog redelijk uit. De dieren werden goed verzorgd, kregen water en waren deels tegen directe zon beschermd met karton. Het was de moeite waard. Ondertussen werd het tijd voor de lunch. Onderweg naar onze lunch kwamen we over een plein met een monument en hele mooie bomen. We zijn daar even gestopt om wat foto's te maken. Enkele schoolmeisjes kwamen al giechelend onze kant op. Jawel hoor, we moesten weer op de foto. Het blijft leuk als je hun reacties ziet. Ze proberen hun schoolengels uit en vinden het prachtig als je een kort gesprek begint.

Maar nu eerst eten. We kwamen aan bij het Tugu-hotel wat ook een van de beste restaurants van Malang heeft. Ook hier keken we onze ogen uit. Dayat at met ons mee, gezellig, "toeriest, alles goed?", een uitspraak die hij van Rachman heeft overgenomen. We bestellen een kleine maaltijd, aangezien we nog niet zo heel lang geleden onze rissoles ophadden. Het werd Nasi Pecel, een heerlijke variant, geserveerd met pindasaus in een bananenblad. Wat kunnen ze hier toch koken!
Na het eten liep Trudy naar het toilet en kwam daarbij een medewerker van het hotel tegen. Omdat ze foto's maakte, legde hij uit wat er zoal te zien was. Dayat en ik liepen uiteindelijk ook mee. Dat kwam uit, want het regende pijpenstelen.

Het hotel was druk bezig met de voorbereidingen van een bruiloft. Kosten noch moeite werden gespaard om er een knalfeest van te maken. Wij werden rondgeleid en we kregen uitgelegd waar alle symbolen op de muur voor stonden. We liepen van de ene ruimte naar de andere. Onder andere de eetzaal voor de president, wanneer deze in Malang verblijft. Rond de 150 jaar oude tafel staan even oude stoelen en langs de wand staan vitrinekasten met de mooiste antieke ornamenten. Vol trots vertelde onze gids hoe oud de diverse artefacten zijn en waar ze vandaan komen. Het oudste onderdeel was een marmeren leeuw uit de Ming dynastie van 3200 jaar oud! Het hotel heeft Cambodjaanse, Chinese en Javaanse invloeden in z'n aankleding. Het geheel is ontzettend mooi. Je moet er van houden natuurlijk! 

De jongeman haalde de sleutels van een aantal kamers op die hij ons wilde laten zien. Hierbij zat onder andere de presidentiële suite. Vol pracht en praal. Je durft er amper naar te kijken, laat staan te gaan zitten! Maar het mooiste moest nog komen. Een suite, in 2001 in gebruik genomen door de dochter van Soekarno. 100m2 groot. Ik kan het niet uitleggen dus je moet echt de foto's bekijken! 
Nadat we ook nog door de rijk geoutilleerde bar zijn gelopen en de kunstgalerij/winkel hebben bekeken, werd het tijd om afscheid te nemen van onze gids en de lunch te betalen. Onze gids zou het leuk vinden ons nog een keer terug te zien, maar wij denken dat dat niet gaat gebeuren. We hebben de prijzen even opgezocht op internet... zelfs voor Indonesische begrippen aan de dure kant!

Op weg terug naar het hotel via Maps Me besluiten we dat het mooi geweest is voor vandaag. We leggen Dayat uit dat we morgen om 10.00 uur weer actie gaan ondernemen. 
Onze kamer is nu wel ter beschikking, dus gaan we met de koffers naar boven. Op de kamer ligt een laundry-bon. Mooie gelegenheid om onze was te laten doen. Dat is best wel een berg na bijna 2 weken Indonesië.

Even relaxen en dan nog even door de mall, die aan het hotel vastzit. Leuk om even te zien wat ze hier zoal verkopen. Maar eerst even langs de spa. Trudy wil een afspraak maken voor een traditionele massage. 90 minuten nog wel! Het is 16.00 en de afspraak staat voor 19.00. We hebben dus nog even tijd om rond te wandelen in de mall. Even wat gedronken, horloges gekeken, extra accu voor m'n camera gekocht en nog even door de supermarkt voor drinken en snaai op de kamer. En dan is het bijna 19.00! Ik begin aan deze blog en Trudy gaat naar de spa. Voor omgerekend €15,- kwam ze helemaal Zen terug. Zelfs d'r oren waren gemasseerd!

En zo is er een eind gekomen aan weer een mooie dag van onze meer dan avontuurlijke reis. Door toevalligheidjes loop je zo maar door een prachtig hotel of zie je de mooiste bomen en planten. Het is echt genieten!