Op pad met Johan...

Lekker geslapen en veel herbeleefd! De indrukken die je hier overdag opdoet moeten 's nachts verwerkt worden. Vaak gepaard gaand met een hoop gesnurk... We worden vaak op dezelfde tijd wakker. Ook nu weer zonder wekker om 07.30 op. Dus rustig gedoucht, aangekleed en ontbeten. Dayat stond al klaar en had het rechter voorportier gerepareerd. Hij kon weer normaal instappen.

Door middel van Maps Me naar het geboortehuis van pa van der Star gezocht. We wisten dat het huis niet meer bestond, maar wel de plek waar het gestaan heeft. We hadden het vrij snel gevonden. Daar nog wat foto's gemaakt. Ook hier weer zo'n apart gevoel. Je staat vlak bij de plek waar hij is geboren en waar hij heeft rondgelopen. 
Van hieruit zijn we naar Alun-Alun gereden, het stadspark van Malang. Recht er tegenover ligt de grote moskee van Malang. Ook hier weer kinderen die naar ons toe komen voor een foto. Nog even rustig op een bankje gezeten en gewoon genoten van het zonnetje en de mensen om ons heen. Helaas werd het al weer tijd om terug te gaan naar het hotel, waar we opgehaald zullen worden door Johan en zijn vrouw.

In het hotel hebben we via de receptioniste aan Dayat verteld dat we om 12.00 een lunchafspraak hadden en dat we om 17.00 in het hotel terug zouden zijn om met Dayat te gaan eten. En of hij weet dat ie ons om 01.00 naar de jeeps moet brengen, die ons naar de Bromo rijdt. Het is volgens ons gelukt. We wachten het vannacht maar af...

We zaten nog aan een sapje en daar kwam Johan aan. Een paar minuten over twaalf, dus mooi op tijd. Hij stelt ons aan zijn vrouw voor en dan rijden we naar de warung waar we rudjak gaan eten. Via allerlei binnendoor-weggetjes kwamen we in een straatje waar onze eetgelegenheid was. Ze liepen nog een beetje achter, want ze waren net open. We moesten dus even geduld hebben. Maar dat is geen straf, want alles wordt voor je neus klaargemaakt. Wilt u pedis (scherp)? Nee, doe maar normaal, is al scherp genoeg. Het is een koud gerecht, met kleefrijst, diverse soorten groenten en overgoten met een heerlijke boemboe (kruidenmix). Heerlijk, heerlijk! Tijdens het eten vertelde Johan dat hij met ons naar een dessa (klein dorpje, iets groter dan een kampong) wilde rijden, midden tussen de mandarijnen-boomgaarden. Als we tijd en zin hadden, natuurlijk! Het was zo leuk met hem dat we daar niet over hoefden na te denken. Dus weer in de auto en zo reden we naar Petungsewu, een piepklein dorpje in het groen. Onderweg vroeg hij ons of we al saté ophadden sinds we in Indonesië zijn. Ja, heerlijke saté kambing (geit) en saté ajam (kip), maar geen saté babi (varken), want moslims eten geen varkensvlees. Maar aangezien een groot deel van de bevolking rond Malang katholiek is, kun je het hier wel krijgen.

O, willen jullie saté babi, dan rijden we daar even heen! En we hadden net gegeten! Dus, weer aan tafel, grote pullen verse sinaasappelsap en sate babi! Met ketjapsaus, verse gebakken tofu en verse gebakken tempeh, alsof we nog niets gegeten hadden. Wat was die saté lekker! Hij deed ons gelijk aan pa denken... We ontploften bijna, zo vol zaten we. 
In Malang mochten we al niet betalen, nu weer niet! Terug in de auto reden we langs een andere route terug en stopten bij een stalletje waar ze mandarijnen verkochten. Hier werd een portie ingeslagen, maar ze waren niet helemaal de kwaliteit die Johan wilde hebben, dus reden we door naar de volgende. Ook hier werden weer mandarijnen gekocht. De voorraad werd over 2 zakken verdeeld en wij kregen ook een voorraadje mee. 
Uiteindelijk werden we bij het hotel afgezet en hebben we allerhartelijkst afscheid genomen, nadat we plechtig hadden beloofd de groeten te doen aan pa en de foto's van vandaag door te sturen aan Johan. Weer een ontzettend leuke dag gehad!

Terug in het hotel hebben we nog even wat gedronken in de lobby. Daarna naar de kamer om onze spulletjes weg te brengen. Om 17.00 weer naar beneden om met Dayat wat te gaan eten. Met handen en voeten uitgelegd dat we naar het restaurantje wilden waar ze de nasi kuning gemaakt hadden. Daar aangekomen bleek deze warung gesloten! De buren hadden niets te bieden en Dayat gaf aan dat hij al gegeten had! Nou ja, rij dan maar terug. Onderweg nog even gestopt om wat foto's te maken en daarna terug naar het hotel. Dayat nog een maal duidelijk gemaakt dat we hem om 01.00 bij de ingang verwachten wegens onze tocht naar de Bromo. Hij knikte heftig van ja, dus we hoopten maar dat hij het had begrepen.

Wij terug naar de kamer, de meeste spullen vast ingepakt en de wekker op 00.20 gezet! Trudy heeft nog wat foto's op de reisblog en Facebook gezet en toen zijn we er maar eens ingekropen. 3 1/2 uur slapen is echt niet veel! Kijken of dat het lukt.