De laatste rit met Dayat...

Om 09.00 zijn we naar Bali vertrokken. Na het vaste ochtendritueel en het uitchecken, heeft Dayat de bagage in de auto gezet en konden we gaan rijden. Een kwartiertje later stonden we op de terminal van de veerboot. Heeeel in de verte deed het ons aan de veerboot naar Ameland denken. Deze boot kon echter aan 4 kanten geladen en gelost worden. Er was ook een buitendek, dus toen we eenmaal aan boord waren, zijn we daar gaan zitten. Het vertrek liet nog even op zich wachten. Dat komt omdat er niet 1 boot naar Bali gaat maar wel een stuk of 8! En allemaal verschillende! Het was blijkbaar niet druk, want er lag nog zo'n zelfde aantal werkeloos aan de kant. Maar goed, de trossen gingen los, de motoren kwamen op toeren en daar gingen we. Met gemengde gevoelens! Wat is Java toch een prachtig eiland met hartverwarmende mensen! 

Heel langzaam werd Java steeds een beetje kleiner achter ons en kwam Bali dichterbij. Een mooie blauwe zee, maar wat drijft er een rommel in het water! Je kunt zien dat er een sterke stroming staat tussen Java en Bali. Een rijtje van een stuk of 5 draaikolken geeft aan dat het onder de oppervlakte goed tekeer gaat. De vaartijd bedraagt iets meer dan 30 minuten, maar niet alle boten kunnen gelijktijdig aanleggen. We blijven dus nog even dobberen, totdat we een seintje krijgen om naar de steiger te varen. En zo zijn we na 2 uur en 10 minuten op Bali. Nee, we hebben niet 1 uur en 40 minuten liggen dobberen! Het tijdsverschil tussen Java en Bali bedraagt ook nog eens een uur, zodoende.

Als we eenmaal van de terminal wegrijden, valt het verschil met Java onmiddellijk op. Hier zie je duidelijk de Hindoe-invloed. Veel tempeltjes, kleine kapelletjes en offergaven in manden aan de bomen. Ook grote ornamenten over de weg. De huizen staan wat verder van elkaar en het lijkt de mensen hier wat beter te gaan.

Een leuk aspect is de hordes apen die hier gewoon langs de weg zitten! Als we stoppen om foto's te maken, komen ze gelijk op ons af! Ze worden dus duidelijk gevoerd door toeristen, want ze zijn niet schuw. 
Het wordt tijd voor kopie kopie, dus Dayat gaat op zoek. En zo stoppen we bij een warung en kijken wat rond. Volgens ons vindt Dayat het ook niet leuk dat dit onze laatste gezamenlijke rit is. We hebben ook wel wat afgelachen en naar onze mening vindt hij ons wel aardig. We zijn ook een goed team, Kees, Dayat en Maps Me! Met deze laatste weten we ons hotel weer te vinden. Amper uitgestapt, of de eerste brommer stopt al. "You want see delphins?". Na zijn verhaal aangehoord te hebben besluiten we de vroege tocht van 6.00 uur mee te gaan.

We nodigen Dayat uit met ons te komen lunchen. Omdat we WiFi hebben kunnen we via Google Translate toch een beetje communiceren. Hij geeft aan dat hij ons ontzettend waardeert en dat hij ons zal missen. Wij bedanken hem voor de veilige ritten, zeggen hem dat hij een goede chauffeur is en wensen hem een veilige terugreis naar Bogor. We krijgen een dikke knuffel van hem en na een laatste keer "mam Kelly" rijdt Dayat weg van de parkeerplaats, terug naar Java.

We besluiten naar het strand te gaan. Honderd meter de straat uit en je bent er. Gelijk worden we overvallen door mensen die van alles aanbieden. Wat een schril contrast met Java! Daar zijn de mensen veel te bescheiden om zo opdringerig te doen. En als je hier dan niks koopt, krijg je een opmerking achter je aan. We besluiten terug te gaan naar het hotel. We zijn dat opdringerige een beetje zat en gaan lekker aan het zwembad liggen.