Op dolfijnenjacht en op zoek naar de waterval...

Om 05.00 uur liep de wekker af. Snel er uit, douchen, aankleden, insmeren en camera mee. We gaan op dolfijnenjacht! Dat klinkt gruwelijker dan het is. Hier komt alleen een digitale camera aan te pas! 

We hebben een bootje met schipper gehuurd, die ons naar de plek brengt waar 's morgens de dolfijnen komen eten. Er zwemmen dan hele scholen vis rond, die lekker opgepeuzeld worden. Het is nog donker als we buiten komen en ik onze schipper aan zie komen lopen. Hij gaat vast naar de boot en wacht daar op ons. Als we bij de haven aankomen, zien we dat er toch nog een hoop gegadigden zijn. Er is een klein eettentje open waar je iets kleins te eten kunt krijgen en koffie of thee. Wij ontbijten met kroepoek... 
Nog even en we kunnen aan boord. Net wat groter dan een kano, een drijver aan beide zijden, dus eigenlijk is het een trimaran, en 2 zijboordmotoren. Trudy en ik moeten voorin plaatsnemen, de schipper zit aan het roer en bedient de motoren. In een klein konvooi vertrekken we, maar gaandeweg verspreiden de bootjes zich en valt de groep uiteen. En zo varen we bijna een uur in westelijke richting tot er plotseling een kreet over het water galmt. Er zijn dolfijnen gespot!
Alle bootjes draaien in de richting van een groep dolfijnen die bovenkomt om te ademen. We kunnen geen foto's maken omdat de andere bootjes het zicht belemmeren. Dat belooft niet veel goeds. We krijgen niet de indruk dat de dolfijnen zich opgejaagd voelen. Heel rustig komen ze boven, halen adem en duiken weer onder. Gelijktijdig kijkt iedereen spiedend over het water op zoek naar de volgende groep.
Die laten zich na verloop van tijd weer zien. Ze schijnen zich niets aan te trekken van alle commotie in de bootjes. Na ruim een half uur vertrekken de eerste bootjes terug naar de haven. Een tweede tocht begint om 08.00, dus moeten ze op tijd terug zijn. Steeds komen er groepjes dolfijnen boven, zelfs dicht bij de bootjes.

Onze schipper vraagt of we nu ontbijt willen. Nou, dat willen we wel! Hij zet de motoren uit en schenkt koffie in. We krijgen ook nog een verpakte kleefrijst verrassing. Ondertussen zijn de andere bootjes weg en liggen we doodstil in het water. En daar begint het spektakel! De dolfijnen schieten uit het water, draaien om hun as en laten zich plat op het water vallen. Omdat de motoren uitstaan, kun je ze horen ademen! Schitterend! en mooie foto's en filmpjes kunnen maken.

Na verloop van tijd zwemmen ze weg en hebben we ze niet meer boven gezien. De schipper besluit dat het ook tijd voor ons wordt. Om 09.00 hebben we de volgende afspraak, maar ik vrees dat we die niet gaan halen. Over een strak blauwe zee varen we terug. Er hangen echter enkele buien in de buurt, dus na verloop van tijd steekt de wind op. Geen ontzettend hoge golven, maar voldoende om af en toe een behoorlijke plons water over je heen te krijgen! Tot 2x toe moeten we stoppen om plastic uit de schroef te halen en een derde keer om mijn camera en Trudy's tas in het vooronder te leggen. De golven worden nu hoger en de schipper besluit meer gas te geven, waardoor er nog meer water overkomt. Uiteindelijk zijn we om 09.40 terug in de haven. Nat tot op de onderbroek. Maar dat mag de pret niet drukken! Het zeewater is lauw, dus je koelt niet te veel af.

Snel lopen we terug naar het hotel om droge kleren aan te trekken en ons te melden voor de volgende trip, de Lovina tour. Onze chauffeur was al ongerust. Maar onze vertraging was geen probleem. Hij was al lang blij dat we er waren.

Droog en wel stapten we in de auto. Het was inmiddels weer bloedheet, dus onze droge kleren werden alweer vochtig. Op weg naar de Gitgit-watervallen. De afstanden zijn beduidend korter dan op Java. Ook de wegen zijn perfect en we zien duidelijk minder rommel langs de weg. Binnen en mum van tijd zijn we er. Een goed engels sprekende jonge man wordt onze gids. Hij vertelt dat de entree wordt benut voor het onderwijs en medische zorg voor de rondom liggende dorpjes. Een trotse IDR 700.000 entree (€45,-) moesten we betalen. Het was een mooie wandeling met de nodige klimmen en afdalingen. Een aantal prachtige watervallen krijgen we te zien.

Vervolgens gaan we naar een Hindoe-tempel, de Pura Ulun Danu Bratan. Ook hier veel pracht en praal. Midden in een prachtig aangelegd park, met een klein deel van de tempel op een schiereilandje in het meer. Genieten en foto's maken.

Van hieruit gaan we naar monkey forest. Dat is een bos langs de doorgaande weg met een parkeerplaatsje, waar een kleine warung staat. Hier zit een hele horde apen langs de weg. In de warung verkopen ze voor IDR 20.000 (€1,30) bananen en pinda's die je aan de apen kunt voeren. Netjes pakken ze het eten aan tot de brutaalste het bakje met eten uit m'n handen grist. Alles vliegt over de grond en alle apen zien hun kans schoon. De vrouw van de warung komt met een handbezempje aanrennen om de apen weg te jagen en het voer weer in het bakje te doen. Leuk om te zien en de prijs viel erg mee. 

Dan wordt het tijd om te lunchen. Een restaurant met een heel mooi uitzicht over het dal en een meer. Ook hier weer heerlijk gegeten. En verder gaan we weer. Naar een koffieplantage. Eigenlijk niet een echte plantage, maar een winkeltje waar rondom allerlei bomen en planten staan, die als demonstratie gebruikt worden. In een hokje zitten 2 jonge civet-katten. Deze katten "produceren" de super dure luwak koffie. Een alleraardigste jonge vrouw vertelt het bijhorende verhaal en loopt met ons tussen de diverse planten en struiken en laat zien wat er zoal aan groeit. Kaneel, kruidnagel, kurkuma, ananas, cassave enz. Leuk om te zien. Aan het eind van de toer maakt ze testers met koffie en thee. 10 glaasjes met allerhande smaken. Dit was, mede door de leuke presentatie, de moeite waard. Omdat we een uur later zijn vertrokken dan gepland, vallen de warmwaterbronnen uit. We gaan dus alleen nog naar een boeddhistische tempel. Volgens ons klopte het niet helemaal, omdat er heel veel hindoe elementen te zien waren. Volgens onze chauffeur, zelf hindoe, is dat normaal. Hier krijgen we een sarong omgeknoopt en lopen we tussen bouwsels van deze tempels door. Veel werd gerestaureerd en was dus niet te bezichtigen.

Langzamerhand rijden we terug naar Lovina. Weer een hele mooie dag beleefd. Gisteren hadden we het met de chauffeur en zijn vrouw in hun winkeltje al gehad over onze reis naar Gili Trawangan. Zij boden deze reis voor een heel schappelijke prijs aan. De chauffeur brengt ons naar Amed, we hebben een open retour ticket en vervoer naar Ubud als we terug zijn op Bali voor IDR 1.700.000 Iets meer dan €110,- voor 2 personen. We besluiten om dat te doen. Wel moeten we even langs een pinautomaat want we moeten contant betalen. Dat wordt dan weer een hele expeditie, alhoewel, er zijn hier veel toeristen dus kan het meevallen. 

Als we alles betaald hebben, gaan we nog even eten. Dat moest ook nog gebeuren. Tijdens het eten begint het hard te regenen. Omdat we in een warung zitten met een metalen golfplaten dak, klinkt het of de wereld vergaat. We besluiten rustig te eten en pas terug te lopen als het droog is. 

En zo komen we ins ons bedje. De laatste nacht in Lovina. Morgen weer een nieuw avontuur!