We gaan maar eens snorkelen...

Ook vanmorgen waren we al weer vroeg op. Eerst maar eens vragen of we nog 2 nachten kunnen bijboeken. Vlak voor het ontbijt komen we de cheffin tegen: "No problem, same price!". Zo, dat is dus geregeld! Nu kunnen we rustig gaan ontbijten. Onze fietsen staan er nog, dus kunnen we straks op pad. Even de reservering voor de boot terug naar Bali vastleggen. En dan op zoek naar een snorkelboot. Dat laatste is geen probleem, die zijn er genoeg! Maar we willen natuurlijk niet de hoofdprijs betalen...

Na het ontbijt stappen we op de fiets richting boulevard. Na links en rechts vragen, besluiten we toch met een groepsboot mee te gaan. 30 man, incl. snorkels, duikbril en flippers en 4 uur onderweg voor IDR 100.000 per persoon. Dus we mogen niet klagen. Zo langzamerhand verzamelt zich het nodige volk. Het zijn zoveel deelnemers, dat er 2 boten varen. Iedereen gaat aan boord en bijna hebben we spijt van onze keus. Een ruziënd Nederlands stelletje komt aan boord, die tegen elkaar tekeer gaan, niet beseffend dat er misschien nog meer nederlanders aan boord zijn. Gelukkig is het maar een klein stukje varen tot de eerste duik, dus we gaan overboord. Ik kom er achter dat snorkelen niets voor mij is. Na een paar pogingen gooi ik m'n flippers en duikbril plus snorkel aan boord en klim er uit. Ik krijg het Spaans benauwd! Stoppen dus. Jammer, maar Trudy gaat gewoon lekker verder met spetteren. Hier komt de actioncam voor het eerst in actie. Grote schildpadden zwemmen hier rond. De hele groep snorkelaars gaat hier achteraan. Vanaf de boot zie ik een grote schildpad onder de boot door zwemmen. Prachtig om te zien, alsof ze vliegen in het water. Met rustige slagen van zijn poten zie ik hem in de diepte verdwijnen.

Als alles weer aan boord is, gaan we verder naar de volgende plek. Door het geschommel van de boot beginnen de eerste mensen zeeziek te worden. Ik geef ze de tip naar de horizon te kijken. Bij een aantal komt de tip te laat! Het ontbijt gaat dus over de reling... Ook Trudy krijgt er last van, maar uiteindelijk ebt het weg. De volgende stop slaat ze even over. Na deze stop varen we naar Gili Air om te gaan lunchen. Daarna zal het vervelende gevoel wel over zijn!

Na de lunch varen we naar de laatste stop. Daar staat een sterke stroming en stuwing door de wind. De snorkelaars worden overboord gezet en verderop weer opgepikt. De gids heeft brood meegenomen voor de vissen. Ook Trudy kreeg een stuk brood. Als je kleine stukjes losbreekt komen ze bijna uit je hand eten. Trudy probeert hier te snorkelen zonder flippers. Dat gaat een stuk beter! Helaas de actioncam vergeten, dus geen opnamen. Na deze stop varen we terug naar Gili T. Er is meer wind dan vanochtend, dus er komt wat buiswater over de reling. Heerlijke verkoeling, maar kijk uit, zoutwater leidt tot zonnebrand, dus goed insmeren. 
Terug aan de wal leveren we de geleende spullen in en gaan nog wat drinken bij een strandbarretje. Heerlijk toeven is het hier. Zacht muziekje, lekker drankje, een verfrissend briesje en ook hier een prachtig uitzicht.

Als we genoeg gechilled hebben fietsen we terug naar ons hotel. Daar doen we nog even plonsen en douchen om vervolgens naar de zonsondergang te gaan kijken. We besluiten om te gaan lopen. Het is ook niet zo ver. Daarna zien we wel!
We zoeken een zitzak op het strand en zitten heerlijk relaxend naar de ondergaande zon te kijken. Het lijkt een mooie zonsondergang te worden, maar helaas schuift er weer een wolkenband voor de zon. De kleuren aan de hemel zijn wel prachtig. Als het bijna donker is gaan we met een paardentaxi naar de boulevard. We hebben de tickets voor de boot bij ons en kunnen dus onze terugreis naar Bali vastleggen. Daarna lopen we nog langs de winkeltjes en scoren nog een paar zaken. De bar waar Kelly en Geoff ook hebben gebivakkeerd, hebben we gevonden. We lopen echter nog een stukje door om te gaan eten. We vinden een restaurantje aan het water. Het is nog steeds warm. Je kunt dus heerlijk buiten eten. We nemen dit keer een visgerecht. Het is ook nu weer ontzettend lekker. Na een toetje, een Dame Blanche, gaan we naar de eerder gevonden bar om een plekje aan het water te zoeken. Het is opkomend water, dus na enige tijd slaan de golven tegen de kade van het terras.  
Het is er wel luidruchtig. Veel surf en duikgasten zitten aan het bier. Over het algemeen Australiërs en Fransen, maar je hoort ook Duits. Om 23.00 uur sluit de tent. Voor ons een mooi moment terug te gaan. We vinden een paardentaxi die ons weer veilig terugbrengt naar het hotel. Tijd om te gaan slapen en dat gaan we dan ook doen!