We gaan naar de Salak Mountain homestay...

De wekker liep om 07.00 af en dat was maar goed ook! Zonder wekker hadden we ons verslapen... De spullen vast een beetje ingepakt, schone kleren voor vandaag klaargelegd, aangekleed en naar beneden voor het ontbijt.

Na het ontbijt de laatste spulletjes bij elkaar gezocht, nog 1x de kamer rondgekeken en naar beneden om uit te checken. Daar stond Ridwan ons al op te wachten. Hij was net binnen, dus we waren mooi op tijd. Terwijl ik de laatste administratieve handelingen had verricht, had Ridwan samen met Trudy de spullen in de auto gelegd. De auto die door Dajad naar Jakarta was gereden! Het sterrenteam ging met ons op pad vandaag.

Eerst de stad uit en de autosnelweg op richting Bogor. De stad met z'n hoge flats afgewisseld door krottenwijken ging langzaam over in een groene omgeving. Hoe dichter we bij Bogor kwamen, hoe mooier het werd. Een stukje tolweg meegenomen en plotseling stonden we in Bogor, of Buitenzorg, zoals het vroeger heette.

Eerst zijn we Ridwan over de markt gelopen waarbij we onze ogen uitkeken over de hoeveelheid en verscheidenheid aan fruit. Daarbij ook een Salak geproefd, die goed schijnt te helpen tegen diaree, met in het midden een pit, die nog het meeste wegheeft van een kleine kastanje. Als de diaree niet ophoudt, kun je die altijd nog in je k.... stoppen.

Vervolgens naar de botanische tuin, die ook een rijke Nederlandse historie kent en volgend jaar (2018) 200 jaar bestaat. Wat een verscheidenheid aan planten en bomen! Van over de hele wereld zijn hier planten naar toegebracht en met zorg opgekweekt. Een enorm groot gebied waar we maar een klein deel van hebben gezien en waarover Ridwan het nodige kon vertellen. Midden in het park ligt het woonpaleis van de Indonesische president, de vroegere ambtswoning van de Nederlandse gouverneur, toen we nog spraken van Nederlands-Indië. 

Ook buiten het park staan enkele gebouwen die nog herinneren aan het Nederlands verleden. De originele opschriften worden in ere gehouden. 
Het was ondertussen behoorlijk warm geworden en we waren doorweekt van het zweet. Tijd voor de lunch vond Ridwan en dus op weg naar een restaurant. Hier zochten we een plaats met uitzicht over de stad en in de verte de Salak-mountain, ons einddoel van deze dag. Een heerlijke maaltijd kregen we geserveerd met een heerlijke vruchtendrank met o.a. Citroengras. Voor welgeteld € 9,- waren we klaar! 

De reis de berg op was een hele bijzondere! En je kunt het moeilijk onder woorden brengen. Je moet het gewoon beleven! Wij vonden Jakarta druk, maar op de weg de berg op krioelde het van de brommertjes, die ons elkaar inhalend tegemoet kwamen. Soms met hele families er op geladen, een moeder die haar baby de fles geeft of hele jonge jochies die met ware doodsverachting de berg afstuiven. De weg was zo smal dat 2 auto's elkaar nauwelijks konden passeren. Kinderen spelen langs de weg, kippen met kuikens scharrelen rond in de berm en telkens vol in de remmen vanwege de vele verkeer-drempeltjes. Uiteraard werd er gestopt bij de brug met de gele leuning! Voor het foto momentje. Beneden ons een snel stromende rivier met watervallen waarin de lokale jeugd wat verkoeling zocht. De reden van de enorme drukte was een islamitische feestdag, waarbij iedereen vrij was. En weer verder. Vlak voordat we het nationaal park binnenreden waar de homestay ligt, zijn we nog even gestopt bij een supermarkt voor wat versnaperingen en een paar flessen water. 

Uiteindelijk kwamen we aan op de plaats van bestemming. Ja, dat was even een verrassing! Over een paadje zo stijl naar beneden, dat je er amper kon lopen, maar wij reden naar beneden! Ridwan liep voorop om de kippen en kuikens weg te jagen. Dwars door de kampong, over een glibberig keienpad liepen we richting de homestay. Wat een adembenemend uitzicht! Over de rijstvelden kijk je tegen de berg omhoog, waar de palmbomen rustig in de wind staan te wiegen. Een vijver met grote koi's en het gekwaak van kikkers om je heen. De vrouw en kinderen van Rachman kwamen ons al gedag zeggen.
Rachman zelf was nog onderweg i.v.m. z'n werkzaamheden voor de moskee. 

Ridwan is van de fotomomentjes. We waren amper bekomen van de eerste indrukken of er moesten foto's gemaakt worden. Ik, staand in het rijstveld met organieke hoed en hak, moest maar eens doen of ik heel druk was. Grote hilariteit natuurlijk! Zakte tot mijn kuiten in de modder en probeer dan je evenwicht maar eens te bewaren. Met ware doodsverachting is het gelukt.
Aansluitend een romantisch tafereel! Trudy op het ligbedje, ik met een gitaar, jaja... En Ridwan maar foto's maken! Uiteindelijk kwam het rustmoment. Heerlijk genieten van al het moois om ons heen. Ondertussen werden de voorbereidingen getroffen voor de maaltijd. De kinderen maakte de groente schoon, Rachmans vrouw sneed het vlees voor de saté. En er was nog een Nederlands stel. Thijs en Silke uit Breda. Hadden ook al de nodige avonturen beleefd, ondanks dat ze ook nog maar 3 dagen hier waren.

En daar was Rachman! Alsof we hem al jaren kende! Hij kwam naar ons toe gaf een hand en het klikte gelijk! 
Meteen daarna fikkie stoken, samen met Dajad een houtskoolvuur maken. Alles wat kan branden ging d'r in. De Nederlandse milieuwetgeving is hier niet van toepassing! Lekker stokjes draaien... De tafel werd gedekt, de eerste stokjes geproefd, saté kambing!

Wat hebben we heerlijk gegeten! Daar kon ons hotel niet aan tippen! Het was niet schoon op, daarvoor was het teveel.

Uit Nederland hadden we kleding en schoenen meegenomen. Het tijdstip was aangebroken om dat maar eens tevoorschijn te halen. Het leek wel pakjesavond! Er werd niet om gevochten, maar het was duidelijk dat het goed terecht was gekomen! Alles werd meegenomen naar de "huiskamer" en gepast. Iedereen blij!
En zo werd het langzamerhand tijd om ons tempatje op te zoeken. Morgen weer een dag!