De boottocht die niet doorgin...

Gedurende de nacht waren we al een paar keer wakker geworden door de harde regen en enkele enorm dreunende donderslagen. Het ging goed tekeer buiten! Uiteindelijk toch weer in slaap gevallen, tot 04.30, want dan wordt je gewekt door de roep van de moskee. Maar ach, je weet dat je dan nog 2 uurtjes kunt slapen! 
Om 06.30 ging de wekker. Het regende nog altijd. Het zag er somber uit voor vandaag. Trudy is als eerste opgestaan om te gaan douchen, daarna was ik aan de beurt. Aankleden en vervolgens de koffer inpakken en afsluiten en naar beneden voor het ontbijt.
We zaten net aan de koffie toen Rachman kwam vertellen dat de boottocht van Pangandaran naar Cilacap, die voor vandaag op de planning stond, niet doorgaat. De kapitein van de boot had gebeld dat het water veel te hoog stond, dat er rommel in het water dreef en de stroming te sterk was. Kleine domper, maar gezien de regen, die nog steeds gestaag naar beneden viel, niet echt erg! We hoefden dus ook niet extreem vroeg weg, dus we konden rustig verder ontbijten en uitchecken.

Dus weer in de auto, op weg naar Wonosobo. Onderweg kwamen we langs de brug, waar de rivier van onze boottocht onder doorstroomt. Hiet hebben we even een fotomomentje gepakt. De kapitein had gelijk! Het water kolkte er onderdoor en overal lagen drijvende eilanden van rommel in het water. Deze rivier is de grens tussen west en centraal Java.

Na weer een poosje in de auto kwamen we bij een plaats waar de rivier buiten z'n oevers was getreden. Het hele gebied, inclusief de weg stond onder water. Ook de huisjes langs de weg stonden blank. Triest om te zien dat mensen, die al zo weinig hebben, dit ook nog mee moeten maken. Met de auto reden we door het kniediepe water. Het leek wel of we alsnog ons boottochtje aan het maken waren.

En zo zijn we uiteindelijk ontsnapt aan het hoge water. Verder op weg. We gaan naar het huis van Dayat. Midden in de rimboe woont hij in een kleine kampong. De kinderen spelen in het hoge water en maken een vlot van dikke bamboepalen. Aandoenlijk om te zien hoe deze mensen alles doen om het je naar de zin te maken. Thee met koekjes en een jonge kokosnoot. Er was ondertussen nieuw meubilair aangeschaft, dus konden we veilig gaan zitten! Tijdens het bezoek van Kelly en Geoff aan het huis van Dayat, was Geoff door de stoel gezakt! We hebben een uurtje rondgekeken in en om het huis. Vooral de keuken was een bezichtiging waard. Wat klagen wij nou over onze keukens! 

Het werd tijd om verder te gaan. We moesten per slot van rekening door naar Wonosobo. We zijn alleen nog een paar keer gestopt om koffie te drinken of te lunchen. In het restaurant hadden ze een basin met Garra Rufa visjes. Een kwartier voor IDR 10.000 (ongeveer €  0,70!). Ook hier weer lekker gegeten en weer verder. Je krijgt wel een houten kont van dat vele zitten. Het schiet ook niet echt op. De snelheid bedraagt ongeveer 40 km/u. Soms bergafwaarts zelfs 60! De wegen wisselen zich sterk af. De ene keer bijna een biljartlaken, het andere moment een gatenkaas. Op een gegeven moment rijden we langs een naaldbos. Hier wordt hars gewonnen voor de productie van parafine. Gebruiken jullie ook hars in Nederland, vraagt Rachman. Nee, zeg ik. Jawel, zegt Rachman, jullie hebben toch HARStikke leuk! En zo gaat dat constant. Hij blijft bezig! Trudy zei, Kelly gebruikt hars om haren van o.a. de benen te verwijderen. Geen goed systeem, volgens Rachman!

Het werd zo langzamerhand aardedonker en het regende maar weer eens. We waren amper het district Wonosobo binnengereden of er lag een boom over de weg. Waarschijnlijk door een windvlaag afgebroken. Met behulp van handzagen werd geprobeerd de boom klein te krijgen. Ik zei al, als Mies hier was geweest met z'n kettingzaag, waren we al weer op weg. Ik had het amper gezegd of er kwam d'r een aan met een kettingzaag. Het leek wel een scene uit de chainsawmassacre! Zwaaiend met dat apparaat ging hij de boom te lijf, waarbij de zaag regelmatig klemde, waardoor de motor afsloeg. Uiteindelijk is het goed gekomen en konden we verder. 

Het weer werd steeds slechter en we zaten op een slingerweg met scherpe bochten en stijle klimmen en afdalingen. Gelukkig was er amper verkeer op de weg, dus was het ondanks de slechte weersomstandigheden, redelijk veilig. Rachman vroeg ons of we eerst wilden eten. We zouden namelijk langs het restaurantje komen op weg naar het hotel. Maar natuurlijk, is goed! Dus zo gezegd, zo gedaan. Heerlijk gegeten met z'n vijven aan tafel. En eten met je handen, want dat doen de locals ook! Voor IDR 120.000 ( € 8,-) waren we weer het mannetje.

Om 21.00 kwamen we bij ons schitterende hotel aan. Daterend uit de Nederlands Indische tijd, draagt het nog de sporen van de Nederlandse eigenaars. Mooi om te zien dat het in ere wordt gehouden. We hebben onze spullen naar de kamer gebracht en zijn vervolgens naar de lobby gegaan. Dat is de enige plek waar we WiFi hebben. Dus even met Jeff gebeld via WhatsApp en deze blog afgeschreven. Bijna tijd om weer een schitterende dag af te sluiten!