Met de boot naar Ubud...

Na het ontbijt hebben we uitgecheckt. Om 11.00 uur inchecken bij de boot. Dus om 10.10 uur reden we met paard en wagen naar de "haven" van Gili T. Wat een chaos was het daar. Boten komen aan en vertrekken weer. Hoe moet je nou weten met welke boot je meemoet?

Trudy ging nog maar eens navragen. Om 11.30 uur zou de boot arriveren. Er kwamen er genoeg en groepjes mensen die met hun bagage tussen ons instonden, gingen aan boord, maar daar kwamen gelijk nieuwe voor terug. Uiteindelijk zei een van de mensen van de firma dat de boot stond afgebeeld op de envelop van de tickets. En iets met nummer 18... Om 12.05 uur kwam er een boot aan die verdacht veel leek op de foto. Als een aardverschuiving liep de hele groep die om ons heen stond naar het strand, er even geen rekening mee houdend dat er misschien nog wel mensen van boord moesten... Kuddegedrag bij uitstek! Maaaar, alles is goed gekomen. We moesten een klein stukje waden door het water om de koffers aan te geven, de rugzakken hielden we weer bij ons. Omdat er behoorlijk wat wind stond en dus golven, hadden we voor alle zekerheid maar een primatour ingenomen om te voorkomen dat we zeeziek zouden worden.

We mochten aan boord. Via een laddertje klommen we omhoog en kwamen bij een bak uit waarin we voeten moesten afspoelen. Daarna naar beneden in een grote salon met comfortabele stoelen. Alsof je in een vliegtuig stapt. We hebben een plekje gevonden, installeren ons en niet veel later vertrekt te boot. Deze steigert af en toe behoorlijk. Hoe verder we van de kant komen, hoe langer de deining. Dat van dat pilletje was dus een goed plan!

Na ruim een uur varen komen we in Padangbai, Bali aan. Hier staat als het goed is een shuttlebus die ons naar Ubud brengt. We dachten dat het op Gili T. een chaos was met het vertrek, hier is het nog veel erger! Er is hier een aanlegsteiger, waar aan beide zijden een boot kan liggen. Dat is dus nu ook zo. Beiden beginnen gelijktijdig te lossen, dus alle passagiers van beide boten staan door elkaar te wachten op hun bagage. Om het nog wat erger te maken krioelen hier taxichauffeurs tussendoor die hun diensten aanbieden. De shuttlebus doet er 3 uur over en stopt op 3 plaatsen, een taxi is in 1 1/2 uur bij je hotel! We besluiten dus een taxi te nemen. De chauffeur neemt gelijk de koffers over en laveert tussen al het volk, auto's en scooters door op weg naar zijn eigen auto. We komen bij een kleine zwarte Suzuki aan en kijken al een beetje sceptisch naar onze bagage en de beschikbare ruimte. Maar wonderwel past alles er in. De rugzakken staan naast Trudy op de achterbank en ik mag voorin bij de chauffeur.

En zo toeren we richting Ubud. Het straatbeeld is voor ons ondertussen vertrouwd. Langs de doorgaande weg zitten vrouwen met 30 a 40 meter tussenruimte vis te verkopen. We zien weer scooters heen en weer flitsend tussen de auto's. Langs de weg staan overal grote en kleine hindoetempels. 

Na ruim anderhalf uur rijden komen we in Ubud. Door middel van Maps Me (wat een wereld(!) app) vinden we het hotel. We kunnen niet helemaal bij de voordeur komen, maar dat is geen probleem. De koffers hebben wieltjes! We wandelen het paadje af met onze spullen en als een duveltje uit een doosje springt er een jonge man uit het poortje. Hij vraagt wie we zijn en begint te lachen als hij "Herman" hoort. Ja, we zijn hier goed. We lopen naar binnen langs Ganesha en zien een zwembad en allemaal mini-villa's. En een daarvan is voor ons! En we hebben een hemelbed! 
We krijgen een welkoms drankje en een korte uitleg. Hij begint een praatje met ons en drukt ons op het hart naar hem toe te komen als we iets willen weten.
Het valt ons op dat het koeler is dan op Gili T. Zelfs het zwembadwater is koel. We gaan echter niet zwemmen. We gaan maar eens wat eten. Onze lunch is er bij ingeschoten en het is ondertussen 16.00 uur. Tijdens de rit naar het hotel zijn we al door de hoofdstraat gereden. Hier vind je talloze winkeltjes, kroegjes en restaurants. Daar lopen we maar eens naar toe! In de hoofdstraat worden we aangesproken door een verkoper in traditionele kleding. Hij heeft kaarten voor een Balinese dansvoorstelling in het paleis. Vanavond is het een uitgebreide voorstelling voor dezelfde prijs van IDR 100.000 p.p. Iets meer dan €6,-! En dan gaan we echt op voedseljacht! We vinden een restaurantje waar al wat mensen zitten te eten. Altijd een goed teken. Het eten is dus goed!

Na onze maaltijd lopen we richting "traditonal market". De ene kraam na de andere. Sarongs, omslagdoeken, houtsnijwerk, traditionele hoedjes, metalen beeldjes, portemonnees enz. Te veel om op te noemen! We zien een mooie Ganesha en vragen wat die kost. IDR 1.500.000, rond de €100,- Dat gaat hem dus niet worden. Trudy vraagt, wat moet ik bieden. Ik zeg 750.000. Hij blijft bij z'n prijs, dus lopen we weg. Na lang pingelen krijgen we hem voor 300.000 (€20,-!).

Het wordt tijd voor de voorstelling. Deze begint om 19.30 uur maar er was ons op het hart gedrukt om 19.00 uur daar te zijn voor een goede plek. We waren er al om 18.30 uur en dat was maar goed ook! Het werd al druk, maar we hadden nog mooie plekjes. Na ons liep de zaal vol en er mochten zelfs mensen op de grond voor het podium gaan zitten. Ondertussen liepen vrouwen met allerhande drank tussen het publiek door. Het was bijna 19.30 uur en de gamelanspelers kwamen binnen. 

Het spektakel begon met een instrumentaal intermezzo. Toen verschenen de eerste danseressen. Heel anders dan de dans op Java. De vingers, de ogen en de mond worden hier gebruikt om een bepaalde gemoedstoestand uit te drukken. Ook heel mooi. Vooral doordat een deel van het paleis het decor vormt. Ook hier weer heel kleurrijke kostuums. Prachtig om te zien! Er zat ook een komisch stukje in waarbij een als aap verklede speler het publiek er bij betrekt. We hebben er weer van genoten! 

Na afloop lopen we terug naar onze villa. Bij een kleine supermarkt stoppen we even om nog iets te kopen voor op de kamer. Het is wel mooi geweest zo. We liggen er dus weer bijtijds in.